Wybory prezydenckie w Gruzji w 2013 roku
W 2013 wybory prezydenckie w Gruzji odbyły się 27 października i była to szósta elekcja prezydencka po proklamowaniu niepodległości przez Gruzję w 1991. O kolejną reelekcję nie mógł się ubiegać dotychczasowy prezydent Micheil Saakaszwili, gdyż konstytucja ograniczała liczbę kadencji do dwóch. Wybory w pierwszej turze wygrał zdecydowanie kandydat opozycyjny wobec partii Saakaszwilego – Giorgi Margwelaszwili.
Tło
[edytuj | edytuj kod]Wybory prezydenckie w 2008 wygrał Micheil Saakaszwili, zapewniając sobie reelekcję. W związku z tym, iż w 2013 musiał złożyć urząd prezydenta, planował zostać premierem kraju. Wobec tego 15 października 2010 parlament wprowadził poprawki do konstytucji, znacznie umacniając władze premiera. Zmiany te weszły w życie po wyborach prezydenckich w 2013[1].
Jednak wybory parlamentarne z 1 października 2012 wygrała gruzińska opozycja skupiona wokół koalicji Gruzińskie Marzenie z Bidziną Iwaniszwilim na czele, który został premierem kraju. Tym samym nastała roczna koabitacja, a władza po 2013 będzie skupiona w rękach Iwaniszwilego.
Wobec tego Iwaniszwili nie wziął udziału w wyborach prezydenckich. Zgłosił do nich wicepremiera oraz ministra oświaty i nauki, Giorgiego Margwelaszwilego. Faworytem Saakaszwilego został Dawit Bakradze, były przewodniczący parlamentu i minister dyplomacji. W wyborach startowała również Nino Burdżanadze, polityczka uznawana za prorosyjską. Wraz z Saakaszwilim i zmarłym Zurabem Żwanią tworzyła człon rewolucji róż z 2003, która przyniosła jej stanowisko przewodniczącej parlamentu, na czele którego stała do 2008[2].
Wyniki
[edytuj | edytuj kod]Wybory w pierwszej turze zdecydowanie wygrał kandydat Gruzińskiego Marzenia, Giorgi Margwelaszwili, zdobywając 62,11% głosów. Na drugim miejscu uplasował się Dawit Bakradze z wynikiem 21,73%, z kolei trzecia była Nino Burdżanadze (10,18%). Poparcie dla reszty kandydatów nie przekroczyło 3% oddanych głosów. Frekwencja wyborcza wynosiła 46,96%. Przebywający w czasie głosowania w Gruzji obserwatorzy Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) ogłosili, iż wybory były uczciwe, „pozytywne i przejrzyste”. Obserwatorzy oświadczyli, iż były to kolejne wybory po parlamentarnych z 2012, które świadczyły o dojrzewaniu gruzińskiej demokracji[3].
| Kandydat | Partia | Głosy | % |
|---|---|---|---|
| Giorgi Margwelaszwili | Gruzińskie Marzenie | 1 012 214 | 62,11% |
| Dawit Bakradze | Zjednoczony Ruch Narodowy | 354 206 | 21,73% |
| Nino Burdżanadze | Demokratyczny Ruch-Zjednoczona Gruzja | 165 933 | 10,18% |
| Szalwa Natelaszwili | Gruzińska Partia Pracy | 46 958 | 2,88% |
| Giorgi Targamadze | Ruch Chrześcijańsko-Demokratyczny | 17 343 | 1,06% |
| Koba Dawitaszwili | Partia Ludowa | 9 850 | 0,60% |
| Zurab Charatiszwili | Europejscy Demokraci | 3 724 | 0,23% |
| Lewan Czaczua | Bezpartyjny | 3 093 | 0,19% |
| Nino Czaniszwili | Bezpartyjna | 2 278 | 0,14% |
| Sergo Dżawachidze | Ruch na Rzecz Uczciwej Gruzji | 2 108 | 0,13% |
| Giorgi Liluaszwili | Bezpartyjny | 1 909 | 0,12% |
| Akaki Asatiani | Związek Tradycyjnej Gruzji | 1 568 | 0,10% |
| Micheil Saluaszwili | Bezpartyjny | 1 376 | 0,08% |
| Teimuraz Mżawia | Ludowa Partia Chrześcijańsko-Demokratyczna | 1 299 | 0,08% |
| Mamuka Melikiszwili | Bezpartyjny | 994 | 0,06% |
| Giorgi Czichladze | Bezpartyjny | 863 | 0,05% |
| Nestan Kirtadze | Bezpartyjny | 764 | 0,05% |
| Tamaz Bibiluri | Bezpartyjny | 687 | 0,04% |
| Nugzar Awaliani | Bezpartyjny | 663 | 0,04% |
| Awtandil Margiani | Bezpartyjny | 628 | 0,04% |
| Kartlos Gharibaszwili | Bezpartyjny | 530 | 0,03% |
| Teimuraz Bobochidze | Bezpartyjny | 365 | 0,02% |
| Mamuka Czochonelidze | Bezpartyjny | 332 | 0,02% |
| Razem | 1 629 685 | 100% | |
| Zarejestrowanych wyborców/frekwencja | 3 537 719 | 46,96% | |
| Źródło: CEC | |||
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Key Points of Newly Adopted Constitution. 15 października 2010.
- ↑ Wybory bez Saakaszwilego. Ustępujący prezydent walczy o polityczne życie. 27 października 2013.
- ↑ OBWE pozytywnie ocenia wybory w Gruzji. 29 października 2013.
